Splose volkslied
Waar de Holterberg zich plooit,
rustig ongerept.
Die in herfst en lentetooi,
vele vreemden trekt.
‘t Is gewis dat heind’ en ver
wordt haar roem gehoord.
DAAR LIGT MIJN ESPELO
IN HOLTENS DIERBAAR OORD.
Waar de school zo rustig staat,
tussen veld en bos.
Daar gaan als het speeluur slaat,
onze kelen los.
Daar waar onze lach weerklinkt,
wordt ons lied gehoord.
Waar de zandwal zich verheft,
langs de Braakmanskamp.
Door natuur daar zelf gevormd,
uit het mulle zand.
Want de wind joeg ‘t droge zand,
tot die hoogte voort.
Waar mijn oldershuusken staat,
dat mij tegen lacht,
Als wij straks weer huiswaarts gaan,
na een blijde dag.
Ja, dan juicht met ons de streek,
die ons hart bekoort.
Tekst: M. Krikkink
Sallands volkslied
In de darpen met bargen en busse
van oons Oaveriessels laand,
Is zo rustig en kalm nog ut leaven
en ie veult nog de Saksische baand.
Sallaand, woar Iessel en Regge
eur weg zeukt langs diek en langs wal.
Ik verlang noa oew heed en oew busse,
‘t Is ut laand det mie geet boavenal!
SALLAAND, SALLAAND, HIER IS MIEN STEA,
WOAR ‘T LEAVEN VEDAN GEET
IN RöSTE EN VRAE!
Noe wal duzenden joaren ‘eleden
leep’n beeste vrie in ‘t rond.
Tut de mens kwam met hebb’n en holl’n
uut ut Oosten noar Sallaandse groond.
Peare wûn mangs wal e-offerd
an Wodan in ‘t heilige wold.
En in ‘t vuurjoar slög hoge de vlamme
uut de boake van ‘t kurkdröge holt!
Noa die duustere tied, lang ‘eleden
heuren ‘t volk van Jezus’ leer.
Moar de stried van de leu met mekare
gung van niejs en nog mennige keer!
Noe brengt de vrae en de vrieheid
de leu uut de zörg en de nood.
En de vrûmde, die zwarft langs de wège
zee denkt vaste: De leu hebt hier good!
Tekst en muziek: B.H. Brouwer
Omzetting in dialect: E. Koopman
